…με ξύπνησε ένας απότομος θόρυβος,
τα παραθυρόφυλλα είχαν ανοίξει διάπλατα,
από τον ξαφνικό αέρα, η υγρή ανάσα του ουρανού,
έστελνε τις καταρρακτώδεις στάλες της ,
να πέσουν ορμητικά πάνω στο τζάμι του παραθύρου…
….ανακάθησα και άρχισα να τρέμω,
σκεπάστηκα με μία κουβέρτα
και απέμεινα να κοιτάζω έξω,
το σκοτεινό ορίζοντα, που φωτιζόταν από τις αστραπές…..
….η φύση είχε θυμώσει, ξεσπούσε σε ότι έβρισκε
ένιωσα αναστατωμένη, αλλά ασφαλής
και μία λύτρωση με κατέκλυσε,
σαν ότι με ενοχλούσε να ξορκιζόταν
και να ξεπλενόταν από την πλημμύρα….
….έμεινα έτσι μέχρι το ξημέρωμα,
να κοιτάζω και να αφουγκράζομαι
και όταν κόπασε πιά η βροχή,
τότε αφέθηκα ήρεμη στην αγκαλιά του Μορφέα,
ανάλαφρη από έννοιες και ανησυχίες….
featured image from karavaki69.blogspot.com, image 1 from paramythi.blogspot.com, image 2 from psychcentral.com, image 3 from soundcloud.com, image 4 from blue-orizon.pblogs.gr
Gefällt mir sehr gut!